روزگار شیرین

سلام!

مثل خیلی از بلاگفایی ها، من نیز بالاخره اسبابکشی کردم.. دلم همچنان در بلاگفا است اما مشکل شون خیلی طول کشید.. دیگه نمی تونم ننویسم!
چه قدر جلوی ذهنم را بگیرم، یادم بیاید که چه فایده دارد ایده پیدا کردن، وقتی نمی توان نوشت؟

بلاگفا گند زد، بَدَم گند زد. خیلی ناجور! بیش از سه هفته انتظار کشیدم.. اما باید ادامه داد.

از سه شنبه ی دو هفته ی پیش تا پنج شنبه ی هفته ی گذشته اسطانبول بودم.. سفری بود فوق العاده با یک عالمه تجربه و مهبت و وقتِ خوش با آدم های عزیز. و البته کمخوابی و یک عالمه کار.. اون قدر دیــدم و عکاسی کردم، که هیچ چیز به خاطرم نمی ماند. وقت هضم کردنِ اطلاعات رو نداشتم.

دیگر که..

امروز به یکی از آشنا هایم فکر کردم وقتی عکس پروفایل اینستاگرامش رو دیدم که عکس اش غمگین و تو خود به نظر میاد.. آخه تو فازِ هنره و این عکس هم بهش میاد.

الآن به این فکر افتادم که وبلاگ هایی که در بیان دیدم، همه از سطح انتلِکت بالایی برخوردار بودند.. و حالا من می خواهم مثلا اینجا بنویسم.. امیدوارم به این فضا بخورم.

راستی، اگر تمایل به خواندن مطالب قبلی ام داری، به ایـــــنـــــجـــــا سر بزن.

فعلا هنوز خیلی جذبِ بیان نشدم.. از قالبِ هایش خیلی خوشم نیامده، قالب قبلی ام را دوست دارم.. و به نظرم خطی که عنوان وبلاگم را نوشته، خشن است. کاش ملایم تر می بود.

بدرود!