روزگار شیرین

سلام.

دوباره روزه ام رو شکستم و عذاب وجدان دارم از این بابت.

دیروز با کاوه نوشتم و ازم پرسید آیا داستان کوزه گری که از کوزه ی شکسته آب می خورد رو می شناسم.. نمی شناسم و او گفت تحقیق کنم خودم.
تحقیق کردم و به این نتیجه رسیدم:
«معمولاً کسی که صاحب هنر و حرفه ای است، خودش از آن بهره ای نمیبرد و در استفاده از هنر خویش تنبل است.»
من یعنی مثلا کوزه گر ام؟ نمی دونم با حرفش چی می خواسته بهم بگه!

بروم عکس هایم را ادیت کنم که امروز آخرین روزه و با روزه خواری از دستِ تنبلیِ خودم ناراحتم..

بدرود!