روزگار شیرین

سلام!

یه میز خریدم، همچو پری های قصه ها!
چوب اش قند در دلم آب می کنه!
اتاقم داره خیلی جذاب میشه! توش خوب می تونم کار کنم. پشت این میز، با اون دیواره ی پین و تخته سفیدم..
اون حالت معلق بودن رو ندارم، ولی خوش بختم. با ترس های زیادم و پلیدی ام.

خلاصه، من می خوام امشب یکی تکلیف های درس هایم را تمام کنم. اول شروع اش باید کنم، بعد تمام.
و امروز بعد از خیلی رقت، دویدم! با سرعتِ کم، اما اولین دویدن همیشه برایم بارِ روحیِ عجیبی داره. برای همین خوش حالم!

بدرود.