مرتیکه آشغال
سلام!
عکس هایی که هفته ی گذشته از دوستی گرفتم را الآن تماشا کردم و فهمیدم نمی توانم عکس های با روح زمانی بگیرم که کسی به من بگوید: عکس بگیر!
هیچ لذتی حتی از نگاه کردن بهشان نمی برم.
مرتیکه آشغال!
خادمِ مسجدی که می خواست در مسجد مرا ببوسد، تحت این عنوان قرار می گیرد.
مردی که در تاکسی تا چهارراه ولیعصر دستش را نزدیکم حس می کردم تا پیاده شوم، تحت این عنوان قرار میگیرد.
آتش نشانِ پارک ارم، می توانست تحت این عنوان قرار بگیرد.
جانبازی در کلن، تحت این عنوان قرار می گیرد.
امشب، مردی جوان با مو های تیره رو به رویم در مترو نشسته بود و دستش بر شلوارش تحرک داشت و من جرئت نکردم درست نگاه کنم از اکراه فراوانی که وجودم را پر کرده بود. مرتیکه آشغال! این عنوان، مالِ اوست!
معمولا عواملی که باعث اکراه و وحشتِ من می شوند، چنین لغبی کسب می کنند.
گاه مردانی که با احساساتِ من مثلِ چیزی بی ارزش رفتار کردند هم، تحت این عنوان قرار می گیرند. حتی دلبر.
دکلمه ای می شنوم از رضا براهنی برای محمد مختاری. زیباست.
مرتیکه های آشغال فراوان اند!
همه چا شاید کمین کرده باشند. شاید ما می گذاریم گاه آشغالیتِ شان را بروز دهند. ولی ما چه تقصیری داریم یا چه مجوزی صادر می کنیم که مردان چنین اجازه هایی به خود می دهند؟
جمعِ واژه ی «مرتیکه» چیست؟
مرتیکه های آشغال!
بدرود!
پ.ن.: شنیدن و تماشا کردن و حس کردن، خیلی بی پیشرفت (من) کمک می کنند. کلا همین زندگی کردن.
پ.ن.۲: مردی دیگر که می خواست باهم قهوه بنوشیم هم تحت عنوان مرتیکه آشغال قرار دارد و دیگر جوابش را نمی خواهم دهم. هیچیم نباشه، آدم با همکلاسیشم اینطوری رفتار نمی کنه.
پ.ن.۳: پریشب خواب دیدم تعرض برایم ایجاد میشه. از آدم های آشنا. و اخبار و اتفاقات دیگرِ خواب هم نا خوش آیند بودند. با تپش قلب بیدار شدم. خواب بدی بود.
