روزگار شیرین

سلام! :)

من نمی فهمم چرا در شبکه های مجازی ای که زندگی دیگران را می توانم تماشا کنم، از شب یلدا یک پدیده ی بزرگ می سازند. والله تا چند سال پیش که ما جشن هم نمی گرفتیمش. بعد آنانی که تنها هستند چی؟
خلاصه! دیشب ما اول سیرک بودیم. یعنی من و مامان و بابام. بعد می خواستیم مراسم شب یلدا بگیریم. ولی سرِ چیز های کوچک دعوامون شد. بعد دعوا کردیم و دعوا کردیم و گه مال شد حال های هر سه نفرمان.
دیگه که.. از م دلرنج هستم.

نمی دونم اسباب کشی رو از کجا و چگونه آغاز کنم.
و باز تکرار می کنم: برای شاد بودن باید یک عالمه تلاش کرد.

همینا. فکر های سوالگونه ام اذیتم می کنند. اما دنیا در جریانه. اگه نمی تونستم، اینجا نمی بودم. پس قدرتشو دارم.

بدرود.