روزگار شیرین

سلام.
دارم عکس ادیت می کنم و به ترانه ی «یه روز خوب میاد» از هیچکس گوش می دهم. یه جاش معترضان ۸۸ صداشون شنیده می شه که می پرسن «چرا این کار رو می کنین؟». وقتی منتشر شد، من ۱۴ سالم بود. از همان موقع خیلی تحت تاثیرش بودم. گویا ظلم دیده بودم. می سوختم، می سوزم از نا حقی. یه مدت من تحقیر می شدم با جمله ی سادیسمیِ فردی که می گفت وقتی اذیتت می کردم می پرسیدی چرا این کار رو می کنی. الآن تردید دارم به حافظه ام و شاید این تخیل من باشه.. نمی دانم! ولی اگر تخیل نباشه، من بعد از اتمامِ اذیت ها، همچنان از سادیسم دیگری رنج می بردم.
بدرود.