روزگار شیرین

سلام!

این روز ها، الگوی واقعیت برای تاتر و ادبیات را می بینم.

مهرناز، که اسمش توصیف بسیار خوبی برایش است، دیروز یه کوتاه از جمله هایی که در تاتر ها دلم را می لرزانند گفت. و یا ایریس که گفت ایران بودی راحت تر گیرت می آوردم. خیلی وقت ها متوجه جمله های بزرگ می شوم، بزرگ یعنی دل لرزان.
یا ارزشمند بودنِ تفاوتِ عظیمِ ما در درونگرا بودن و برونگرایی.

و بعضی از حرف های خودم هم حس می کنم از این مدل سخنان است :)

بدرود!