روزگار شیرین

سلام.

ایران برایم جاییست برای ماندن.

من خیلی کوچک بودم که رفتیم کردان. اونجا یه چرخ و فلک هایی داشت، شبیه گل های مرداب ها. هیچ وقت من آن ها را دیگر ندیدم اما همیشه در خاطرم هستند.

ایران برایم جاییست برای ماندن اما ای کاش دلتنگی ها ما را این قدر رنج نمی دادند.
انسانی هست رنج نبره؟
دلتنگی یکی از زیبایی هایش این است که نشانه ی عشق است. اگر کسی را دوست نمی داشتم، دلم هم برایش تنگ نمی شد.
دلم برای چای خوردن با خانواده ام تنگ شده. دلم برای دوستام تنگ شده.
کاش من قوی تر بودم. کاش ناراحت نمی بودم. کاش رها تر بودم.

اما، تهران آسمان و نور اش امروز خیلی زیباست. و چارسو بنا ی دلنشینیست. آدم خیلی نزدیک است به آسمان.

بدرود.